ΤΑ ΓΡΑΨΑΜΕ ΟΛΑ... ΤΑ ΕΙΔΑΜΕ ΟΛΑ... ΤΑ ΜΑΘΑΜΕ ΟΛΑ... ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ, ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟΙ...
#
#

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ...

 Στην ναυμαχία της Σαλαμίνας, η Ελληνίδα Αρτεμισία ήταν η πιο γεναία ναύαρχος του περσικού στόλου όταν ήρθε εδώ ο Ξέρξης, να τα κάνει λαμπόγυαλο... Και είχε κι άλλους μαζί... Είχε τον Σπαρτιάτη Δημάρατο για σύμβουλο... Και χιλιάδες Έλληνες είχε μαζί
του ερχόμενος εδώ.
Χαρακτηριστικό της εποχής ήταν οι επιγραφές στις βρύσες, απ' όπου περνούσε ο στρατός του Ξέρξη... Οι Έλληνες έγραφαν φράσεις που θύμιζαν στους Έλληνες στρατιώτες του Ξέρξη την καταγωγή τους προτρέποντας να λιποτακτήσουν.

Όταν ήρθαν οι Ρωμαίοι να καταλάβουν την Ελλάδα, μην φανταστείτε πως ήρθαν με αμέτρητες στρατιές... Όχι.
Απλά κάποιους στρατηγούς τους έστελναν οι Ρωμαίοι με τις φρουρές τους, ίσα για να οργανώσουν μάχες μεταξύ Ελλήνων βασιλιάδων. Αυτοί απλά οργανωτές ήταν. Και οι βλάκες ήμασταν εμείς, που μαλώναμε μεταξύ μας ώστε να εγκατασταθούν αυτοί ως άρχοντες εδώ, σβήνοντας την Αλεξανδρινή περίοδο που "ξύπνησε" όλο τον κόσμο...

Το ίδιο έγινε και με τους Οθωμανούς... Με ευκολία οι τοπικοί Έλληνες άρχοντες της Μικράς Ασίας, πριν ακόμη την άλωση της Πόλης, άλλαζαν πίστη, για μια ισχυρή θέση. Δεν τους ένοιαζε, ούτε έθνος, ούτε πίστη, ούτε τίποτε... Μόνο η εξουσία τους ένοιαζε.
Όταν μάλιστα έπεσε η Πόλη, το φαινόμενο αυτό πήρε τεράστιες διαστάσεις. Αλλαξοπίστησαν μην χάσουν τα τιμάρια και τις επαρχίες τους...Κι από έπαρχοι, ονομάστηκαν πασάδες και αγάδες.Και έγιναν πιο Τούρκοι κι απ' τους Τούρκους... Κι αφού ο λαουτζίκος έβλεπε τους αρχηγούς του να αλλάζουν πίστη, ζώντας "μπέικα", αλλαξοπιστούσε κι αυτός μπας και φάει λίγο ψωμάκι μιας και οι μουσουλμάνοι δεν πλήρωναν φόρους όπως οι χριστιανοί. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν οι Τούρκοι 80 εκατομμύρια κι εμείς 10... Με λίγα λόγια, μας πλήρωσαν να αποτινάξουμε το φως του Ελληνισμού, και να ασπαστούμε το τίποτα της τουρκιάς.... Ναι.

Στα νεώτερα χρόνια, η λεγόμενη ξενομανία, έπαιρνε κι έδινε... Ήταν "τρε σικ" να μιλάς και να ντύνεσε "φράγκικα" αν ήσουν στην ελίτ. Το μόνο που νοιάζει την ελίτ μας άλλωστε, είναι να τα χει καλά με αυτούς που κάνουν κουμάντο. Το χουν χούι αυτοί οι τύποι, σαν τις πουτάνες να ξεπουλάνε ακόμη και την ψυχή τους για λίγες σταγόνες εξουσίας με συνοδεία φράγκων τότε, και ευρώ σήμερα...
Τέτοιοι τύποι, μπορούν να κάνουν σεξ, χωρίς να τους νοιάζει ο ρόλος που θα χουν στη διαδικασία ένα πράμα... Τι σημασία έχει αν πηδάς ή σε πηδάνε... το αποτέλεσμα της ηδονής μετράει θα σου πουν...Μπινέδες στην ψυχή οι τύποι, που τα κάνουν όλα και σε καλές τιμές... Χωρίς αρχές, χωρίς πατρίδα και ελέυθερη ιστορία η ζωή τους, μα σκλαβωμένοι μέσα σε σκοτινές ανασφάλειες...

...Και μέσα σ' όλο αυτό το κρύο σκότος, 
υπάρχουν παιδιά λουσμένα από Φως
...Φως Θεικής Φωτιάς που δε λέει να σβήσει.
Είναι αυτοί οι τρελοί οι Ελεύθεροι ,
 που τόσο, μα τόσο, αγαπάει ο Θεός την τρέλα τους αυτή... 
Την τρέλα αυτή της Ελευθερίας που δροσιά μοσχοβολάει 
και κάνει τις ψυχές να φέρνουν κοντά στο Φως κι άλλες ψυχές 
κρατώντας τες μην ξεστρατίσουν
στο σκοτάδι του τίποτα πού όλα τα εξαφανίζει.

 Πιπεράτος

----------------------------------------------------------------
 Του ΦΑΙΔΩΝΑ ΜΑΛΙΓΚΟΥΔΗ
Οτι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή...
Κ.Π. Καβάφης, «Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.» 

 Μέσα στη γενικότερη κατάθλιψη που κυριαρχεί σήμερα και ενάντια στην καθημερινά διογκούμενη τάση
αυτο-απαξίωσης που μας χαρακτηρίζει ως κοινωνικό σύνολο, ας επιχειρήσουμε στο σημείωμα αυτό μια σύντομη αναδρομή σε μια αντικειμενική διάσταση που χαρακτηρίζει διαχρονικά τη Ρωμιοσύνη: μια ιστορική διαδρομή η οποία αποκαλύπτει και την αδιάλειπτη συνέχεια του Ελληνισμού ως ιστορικής κατηγορίας. 

 Η μακρά μας ιστορία αποκαλύπτεται, αν θελήσουμε να την προσεγγίσουμε με νηφάλια διάθεση, ως ένα θλιβερό προνόμιο που διαθέτουμε ως έθνος. Διότι οι ιστορικές μας δέλτοι δεν περιλαμβάνουν μόνο σελίδες δόξης λαμπρές, αλλά διδάσκουν ότι μια βασική συνιστώσα της ιδιοσυστασίας ως γένους είναι εκείνη που, σε στιγμές κρίσης και παρακμής της ιστορικής μας περιπέτειας, ρίχνουν τη βαριά τους σκιά και μας καθιστούν κάθε άλλο παρά υπερήφανους. 
 Είναι οι χρονικές στιγμές εκείνες που κάποιοι από τους κατά καιρούς άρχοντες θα προκρίνουν, σε καιρούς υπαρξιακής κρίσης του γένους, να υπηρετήσουν το ίδιον συμφέρον, προσχωρώντας, έναντι οικονομικού ανταλλάγματος, στο στρατόπεδο του εχθρού, αντί να ταχθούν αλληλέγγυοι στο πλευρό του δοκιμαζόμενου κοινωνικού συνόλου. 
 Κοινά είναι τα τυπολογικά χαρακτηριστικά των κατά καιρούς εξωμοτών του γένους, ενώ η ονομασία τους κατά τις χρονικές περιστάσεις ποικίλλει: είναι οι μηδίσαντες εκείνοι Ιωνες σατραπίσκοι, που, προτιμώντας τα υλικά αγαθά, τάχθηκαν στο πλευρό του Πέρση εισβολέα. Είναι οι γραικύλοι (graeculi κατά τον περιφρονητικό χαρακτηρισμό του Κικέρωνα) οι οποίοι θα προσφέρουν τις καλές τους υπηρεσίες στον Ρωμαίο κατακτητή. Οι κοτζαμπάσηδες της Τουρκοκρατίας και κάποιοι Φαναριώτες, υποχείρια της Υψηλής Πύλης. Οι μαυραγορίτες, τέλος, και οι συνεργάτες του Γερμανού κατακτητή, οι οποίοι και θα αποτελέσουν τον πυρήνα της μετεμφυλιακής Δεξιάς... 
 Σήμερα, για άλλη μια φορά, «τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία...», όπου αναμφίβολα βιώνουμε ημέρες παρακμής. Οι μηδίσαντες των ημερών μας είναι οι αιρετοί εκείνοι άρχοντές μας, οι οποίοι (εκτός από τους δύο ήδη εγκλείστους) εξακολουθούν να προκαλούν -χωρίς σύνεσιν, χωρίς αιδώ- το κοινό αίσθημα υπό την προστασία του νομικού εφευρήματος της παραγραφής που επινόησαν οι δύο μεγάλες κοινοβουλευτικές παρατάξεις. Θα εξακολουθήσουν, άραγε, οι σύγχρονοι αυτοί γραικύλοι να απολαμβάνουν τα υλικά αγαθά που συναπεκόμισαν, με τα ποικίλης μορφής offshore αλισβερίσια, παρέχοντας τις καλές τους υπηρεσίες σε ξένους οικονομικούς κολοσσούς; Σε πολεμικές βιομηχανίες, οι οποίες είναι κυριολεκτικά οι θανάσιμοι εχθροί του κοινωνικού μας συνόλου σήμερα, διότι απομυζούν το εθνικό μας υπερπροϊόν, το υστέρημα του «κοινού» συνέλληνα, με τα οπλικά συστήματα που μας παρέχουν με το αζημίωτο. 
 Κατά τις τελευταίες εβδομάδες αποκαλύπτεται στα μάτια του «κοινού» συνέλληνα το μέγεθος της δημόσιας διαφθοράς που, όσο περνούν οι ώρες, διογκώνεται. Οι αποκαλύψεις (όσες τουλάχιστον ξεφεύγουν από τον έλεγχο του συστήματος της κομματοκρατίας) δείχνουν ότι, πέρα από τη «μικρή διαφθορά» (petty corruption) -φαινόμενο ενδημικό, απέναντι στο οποίο είχε ήδη αναπτύξει ένα είδος μιθριδατισμού η μικροελλαδική μας κοινωνία-, έχει διογκωθεί το καρκίνωμα της διαφθοράς των αιρετών μας αρχόντων. 
 Οι μέρες που έρχονται θα αποκαλύψουν ότι το «λάδωμα» του κατώτερου γραφειοκράτη, το πατροπαράδοτο «μπαξίσι» για τον έφορο ή τον υπάλληλο της Πολεοδομίας ή το «φακελάκι» για το γιατρό (όρος τεχνικός, που έχει ήδη περάσει ως δάνειο στη γλωσσική χρήση των κοινοτικών μας εταίρων) δεν αποτελούσαν μέχρι τώρα παρά ανώδυνες παρενέργειες του μικροελλαδικού μας συστήματος. 
 Τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία... όπου το φαύλο σύστημα φρόντισε ήδη να απαλλάξει προκαταβολικά τους τραπεζίτες για τα θαλασσοδάνεια που εισέπραξαν τα κομματικά ταμεία... 

 «...Εχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία. 
 Ομως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια; 
 Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός». 


πηγη

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ...ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ,ΔΕΝ ΣΩΘΗΚΕ ΒΕΛΑΖΟΝΤΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: