Δείτε περισσότερα εδώ: http://denplirono.wordpress.com/
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΚΟΜΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΙΩΞΗΣ
Την 9/3/2011 εγκλωβισμένος οδηγός στα διόδια της ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ/Κατεχάκη ειδοποιεί τις Επιτροπές Αγώνα ΓΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ, αφού η εταιρία αρνείται να του εκδώσει πιστωτικό σημείωμα, όπως έχει υποχρέωση και δεν του.....
επιτρέπει την διέλευση. Φτάνουμε στο σημείο, απαιτούμε ομοίως πιστωτικά σημειώματα και εισπράττουμε ομοίως άρνηση. Παραμένουμε κι εμείς εκεί «εγκλωβισμένοι» και καλούμε το ΣΔΟΕ, για τη φορολογική παράβαση της άρνησης έκδοσης νόμιμου και υποχρεωτικού φορολογικού στοιχείου, (που δεν ήρθε ποτέ) αλλά και την άμεση δράση, καταγγέλλοντας την εταιρία για παράνομη κατακράτηση. (αυτεπάγγελτα διωκόμενο αδίκημα).
Στο σημείο καταφθάνουν περιπολικά μαζί με το διοικητή της Τροχαίας Αττικής οδού. Προσπαθούν να εκτονώσουν την «κρίση». Ζητούν να αποχωρήσουμε για να απελευθερωθούν τα τρία από τα οκτώ ταμεία/λωρίδες κυκλοφορίας, στα οποία ήμασταν εγκλωβισμένοι. Αναγνωρίζουν ότι έπρεπε να έχει εκδοθεί πιστωτικό σημείωμα, διαφορετικά θα έπρεπε να μας κατηγορήσουν για παρακώλυση κυκλοφορίας, προτείνουν να μην ασκήσουμε κι εμείς διώξεις κατά των παρανομούντων υπαλλήλων, μας ανοίγουν τις μπάρες, περνάμε και αποχωρούμε.
Μερικούς μήνες αργότερα μας κοινοποιείται έγγραφο για να απολογηθούμε ως κατηγορούμενοι για παρακώλυση συγκοινωνιών (!!!) την συγκεκριμένη ημερομηνία. Τι είχε συμβεί; Προφανώς η αστυνομία κατά την προσφιλή της τακτική κατέγραψε τις πινακίδες από τα τελευταία σταθμευμένα αυτοκίνητα και σχεδίασε την κατηγορία προκειμένου να τρομοκρατήσει τα μέλη του κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ.
Στα πλαίσια της συνήθους διαδικασίας καταθέσαμε απολογητικό υπόμνημα, στοιχεία του οποίου παραθέτουμε αυτούσια προκειμένου να χρησιμοποιηθούν από οποιονδήποτε άλλο βρεθεί στην ίδια κατάσταση, αλλά και γιατί αναλύουμε το ιστορικό της «μεγάλης ληστείας του τραίνου», της παράδοσης δηλ. της ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ που κατασκευάστηκε με χρήματα του δημόσιου στην ιδιωτική εταιρεία που το εκμεταλλεύεται σήμερα ελέω της πολιτικής εξουσίας και με προίκα την ΕΛΑΣ που εκτελεί χρέη ιδιωτικής security και προασπίζει τα συμφέροντα των «εθνικών» μας εργολάβων.
Στα πλαίσια της πολιτικής τρομοκράτησης που ακολουθούν ενδεχομένως η δίωξη να τεθεί στο αρχείο, προκειμένου να αποφύγουν μια δημόσια ακροαματική διαδικασία στην οποία θα ανοίξουμε συνολικά το φάκελο «ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ» και θα ξετυλιχτεί το κουβάρι της διαπλοκής σε όλο του το μεγαλείο.
Σε κάθε περίπτωση, γνωρίζουν καλά ότι τα κινήματα δεν τρομοκρατούνται.
Καλούμε κάθε συμπολίτη που αντιμετωπίζει αντίστοιχα την αυθαιρεσία στο δημόσιο οδικό δίκτυο και ιδιαίτερα της ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟ να επικοινωνεί άμεσα μαζί μας. Ειδικά στις περιπτώσεις (που πολλαπλασιάζονται καθημερινά) όπου ειδοποιούνται από αστυνομικά τμήματα για παραλαβή κλήσης και προστίμων λόγω άρνησης πληρωμής διοδίων, που δεν έχει βεβαιώσει αυτοπροσώπως, όπως ο νόμος ορίζει, κανένας αστυνομικός υπάλληλος.
Δείτε περισσότερα εδώ: http://denplirono.wordpress.com
(απόσπασμα του απολογητικού μας υπομνήματος)
ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
(Διά του Αστυνομικού Τμήματος Τροχαίας Αττικής Οδού)
Επί της διεξαγόμενης προκαταρτικής εξέτασης σχετικά με την, υπό στοιχεία Α.Β.Μ. 1Β2011/10817, μήνυση που στρέφεται και εναντίον μου, αρνούμαι κάθε κατηγορία και θέτω υπ’ όψη Σας τα ακόλουθα:
Α. ΓΕΝΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 5 παρ. 4) απαγορεύεται οποιοσδήποτε περιορισμός της ελευθερίας μετακίνησης εντός της χώρας. Οι εκάστοτε επιλογές της πολιτείας για τον τρόπο χρηματοδότησης της κατασκευής και συντήρησης των εθνικών οδών όφειλαν και οφείλουν να εξασφαλίζουν την ισότιμη άσκηση του παραπάνω συνταγματικού δικαιώματος, από οποιονδήποτε πολίτη. Εύλογα, η εξάρτηση οιουδήποτε δικαιώματος ή ελευθερίας από χρηματικό ή άλλο αντάλλαγμα, αυτομάτως το καταργεί ως τέτοιο (δικαίωμα ή ελευθερία) μετατρέποντάς το σε εμπόρευμα, το οποίο ασκούν/αγοράζουν οι πολίτες ανάλογα με την οικονομική τους δυνατότητα, άρα όχι ισότιμα ούτε και ελεύθερα.
Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτεία, επέλεξε, εκτός της άμεσης και έμμεσης φορολογίας των πολιτών, την θέσπιση διοδίων για την συντήρηση των εθνικών οδών, ενώ σε μια προφανή προσπάθεια στάθμισης των εννόμων αγαθών, οι σταθμοί των διοδίων ήταν λιγοστοί και το απαιτούμενο αντίτιμο σχετικά χαμηλό, γεγονότα που συνέβαλαν στην σιωπηρή συναίνεση των πολιτών στον σχετικό περιορισμό του συνταγματικού τους δικαιώματος.
Εν τω μεταξύ, σε μια πόλη, υπερκορεσμένη σε πληθυσμό, όπως η Αθήνα, ακολούθησε η – πανευρωπαϊκή – τάση μεταφοράς των τριτογενών δραστηριοτήτων της έξω από το μητροπολιτικό κέντρο. Το αποτέλεσμα ήταν η ανοικοδόμηση των παρυφών της πόλης με τεράστια οικοδομήματα που συγκεντρώνουν δραστηριότητες όπως εργασία, εμπόριο, ψυχαγωγία κλπ. Το γεγονός αυτό, σε συνάρτηση και με την – αναγκαστική λόγω ανεπαρκούς δικτύου Μέσων Μαζικής Μεταφοράς – αύξηση του αριθμού των ιδιωτικών οχημάτων, οδήγησε σε κυκλοφοριακή συμφόρηση τους βασικούς οδικούς άξονες της πόλης, που, ούτως ή άλλως, είχαν κατασκευαστεί υπό διαφορετικά δεδομένα και προσανατολισμό.
Οι παραπάνω συνθήκες κατέστησαν αναγκαία την κατασκευή νέων οδών για την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών. Ακολούθησαν οι κυβερνητικές επιλογές κατασκευής οδικών αξόνων με την μέθοδο της «συνχρηματοδότησης», της συνεργασίας δηλαδή δημοσίου και ιδιωτικών εταιριών, για την κατασκευή νέων οδών. Η πρώτη – και μοναδική ως προς τους όρους της – των συμβάσεων παραχώρησης, ήταν αυτή που υπεγράφη μεταξύ Δημοσίου και της Κοινοπραξίας «ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ Α.Ε.» για την κατασκευή της λεωφόρου Ελευσίνας-Σταυρού Α/Δ Σπάτων και Δυτικής Περιφερειακής Λεωφόρου Υμηττού, συνολικού μήκους 65 χλμ. Η σύμβαση παραχώρησης, υπογράφηκε το 1996 και κυρώθηκε με το νόμο 2445/1996.
Το κόστος κατασκευής της Αττικής οδού, κατανεμήθηκε ως εξής:
- Το 32% (420 εκατομμύρια ευρώ) κατέβαλε το Δημόσιο μαζί με τη συγχρηματοδότηση της Ε.Ε., δηλαδή το πληρώσαμε εμείς οι πολίτες.
- Γύρω στα 675 εκατ. ευρώ ήταν τα δάνεια που συνήψε η κοινοπραξία με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Που σημαίνει ότι αν κάτι δεν πάει καλά με την αποπληρωμή, η τράπεζα θα πάρει τα λεφτά της από το κράτος, δηλαδή από εμάς. Αν όλα πάνε καλά, θα τα πάρει από τα διόδια, δηλαδή πάλι από εμάς.
- Περίπου 175 εκατ. ευρώ ήταν η ίδια συμμετοχή της κοινοπραξίας που και την εκμεταλλεύεται. Για να εγκαταλείψει η Κοινοπραξία την εκμετάλλευση θα έπρεπε να της επιστραφούν τα ίδια κεφάλαια (δηλ. τα 175 εκατομμύρια €) με μια μέση απόδοση 11,6% για κάθε έτος μέχρι την αποπληρωμή τους.
Η σύμβαση παραχώρησης προβλέπει ότι η εκμετάλλευση από την ανάδοχο κοινοπραξία μπορεί να διαρκέσει έως 23 χρόνια. Η Αττική οδός θα παραδοθεί, εφόσον έχει γίνει η επιστροφή των ιδίων κεφαλαίων (των κεφαλαίων δηλαδή που έβαλε η κοινοπραξία στο έργο δηλ. των 175.000.000€) με μια ελάχιστη απόδοση 11,6%, ανεξάρτητα από τη μέγιστη χρονική διάρκεια της σύμβασης.
Κεντρική Επισήμανση: Για πρώτη και μοναδική φορά, η παραπάνω απόδοση του 11,6% υπολογίζεται επί των καθαρών κερδών, που παρουσιάζει η ίδια η ανάδοχος! Η οποία, μέχρι σήμερα, φροντίζει να μην παρουσιάζει αντίστοιχα κέρδη, χρησιμοποιώντας απλές και φαινομενικά νόμιμες (αλλά όχι ηθικές ούτε δίκαιες) μεθόδους.
Ειδικότερα, μέχρι σήμερα τα συνολικά έσοδα μέχρι τώρα στα 8 χρόνια λειτουργίας της Αττικής Οδού μόνο έχουν ξεπεράσει το 1,7 δισ. ευρώ, που σημαίνει ότι έχουν υπερβεί όχι μόνο το ύψος των ιδίων κεφαλαίων και της συμφωνημένης ετήσιας απόδοσης και των δανείων αλλά ακόμα και το συνολικό κόστος του έργου.
Παρόλα αυτά δεν έχουν ενεργοποιηθεί οι όροι 1, 2, 3, 4 της σύμβασης, καθώς η κοινοπραξία έχει δημιουργήσει ένα ολόκληρο δίκτυο θυγατρικών της εταιριών (ΑΤΤΙΚΑ ΔΙΟΔΙΑ Α.Ε., ΑΤΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ Α.Ε., ΑΤΤΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ Α.Ε., ΑΤΤΙΚΕΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ Α.Ε.) στις οποίες αναθέτει εργασίες (π.χ. τεχνικής και διοικητικής υποστήριξης, διαχείρισης σταθμών διοδίων, συντήρισης οδικού δικτύου, καλλωπισμού και δενδροφύτευσης κ.ά. ) για τις οποίες τους «καταβάλει» μηνιαίως εκατομμύρια ευρώ, τα οποία εμφανίζονται στους ετήσιους ισολογισμούς της μητρικής εταιρίας, ως έξοδα(!), με αποτέλεσμα, τα κέρδη της μητρικής εταιρίας να εμφανίζονται πάντοτε μειωμένα, ενώ οι θυγατρικές εμφανίζουν και αποδίδουν στους μετόχους τους (που είναι οι ίδιοι με αυτούς της μητρικής εταιρίας) κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Με άλλα λόγια, τα έσοδα μετονομάζονται σε έξοδα της ίδιας πάντα εταιρίας, η οποία διατηρεί την εκμετάλλευση του δρόμου και εμείς, ως πολίτες καλούμαστε, εκβιαστικά, να συμβάλουμε στον απαράδεκτο και άδικο πλουτισμό της, μέσω της καθημερινής καταβολής υπέρογκων διοδίων.
Όλα τα παραπάνω, καθίστανται ακόμη πιο σκανδαλώδη, λαμβανομένου υπ’ όψη του γεγονότος ότι οι παραπάνω όροι στη σύμβαση παραχώρησης, έγιναν στη βάση υπολογισμού του αριθμού των μελλοντικά διερχόμενων αυτοκινήτων, στις 125.000, ενώ, ήδη, από τον τρίτο χρόνο λειτουργίας του δρόμου και μέχρι σήμερα, ο αριθμός των διερχομένων αυτοκινήτων υπερβαίνει τις 300.000!
Η εν λόγω σκανδαλώδης σύμβαση αλλά και ακόμη πιο σκανδαλώδης εφαρμογή της, δεν διέλαθε της προσοχής της Δικαιοσύνης, η οποία, δια του κ. Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, παρήγγειλε προκαταρτική εξέταση για αδικήματα σε βάρος του Δημοσίου. Αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός ότι η κ. Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών που ανέλαβε την εν λόγω δικογραφία, κατέληξε στο συμπέρασμα πως η σύμβαση παραχώρησης είναι, επί λέξει «λεόντειος»(σε βάρος του Δημοσίου), αλλά δεν κατέστη δυνατόν να διαπιστωθούν ποινικά αδικήματα. Παρά ταύτα, ήδη, η Εισαγγελία Εφετών, παρήγγειλε νέα διερεύνηση, μια που η προπεριγραφείσα «επιχειρηματική δράση» της εταιρίας, προφανώς υπερβαίνει τα προβλεφθέντα από τη σύμβαση, αλλά και τις στοιχειώδεις αρχές της καλής πίστης. Στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο πράγματι να διαπιστωθούν ποινικά αδικήματα, αφού πρόκειται για, από μέρους της εταιρίας, κατάχρηση των όρων της αστικής σύμβασης προς όφελός της και ενάντια στο κοινό όφελος, φέρουσα όμως μορφές μη αξιολογες ποινικά. Αυτεπάγγελτη παρέμβαση της Δικαιοσύνης σε αστικού δικαίου διαφορές δεν προβλέπεται, ενώ ο θιγόμενος συμβληθείς – το ελληνικό δημόσιο – αρνείται μέχρι σήμερα να προσφύγει στη Δικαιοσύνη.
Οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις, ουδέποτε κατήγγειλαν/τροποποίησαν την σύμβαση παραχώρησης, ούτε δε, ως όφειλαν, προσέφυγαν στα πολιτικά Δικαστήρια, προκειμένου να αποδείξουν ότι η προπεριγραφείσα «επιχειρηματική» δραστηριότητα που μετονομάζει «νομότυπα» τα έσοδα σε έξοδα, είναι καταχρηστική τουλάχιστον και υπερβαίνει τα όρια της καλής πίστης, αλλά και αυτής της σύμβασης. Ουδέποτε κατέφυγαν στα πολιτικά Δικαστήρια για να αναγνωριστεί αυτό που πλέον γνωρίζουν οι πάντες ότι η εταιρία πλουτίζει Αδικαιολόγητα! Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση, πρόσφατα, ήλθε και πάλι αρωγός της εταιρίας και ενάντια στο κοινό όφελος, θέσπισε διάταξη νόμου με την οποία ορίζεται ως παράβαση του Κ.Ο.Κ. η παράλειψη καταβολής των ληστρικών και μη οφειλομένων στην πραγματικότητα, τελών διοδίων.
Απέναντι και στους δύο συμβαλλομένους, βρισκόμαστε εμείς οι πολίτες, που καλούμαστε καθημερινά να καταβάλουμε υπέρογκα τέλη διοδίων για την μετάβαση και επιστροφή στην εργασία μας (2,80+ 2,80=5,60 €), αφού αποτελεί μύθο ο ισχυρισμός εταιρίας και κυβέρνησης ότι δήθεν μπορούμε να επιλέξουμε άλλες διαδρομές. Στην πραγματικότητα, όπως διαπίστωσε το Κέντρο Οικονομικών Ερευνών του Υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης σε σχετική δημοσιευθείσα μελέτη του «η χρήση της Αττικής οδού είναι εκβιαστική για τον πολίτη», λόγω της έλλειψης ολοκληρωμένου δικτύου μέσων μαζικής μεταφοράς και εναλλακτικού οδικού δικτύου. Στην πραγματικότητα, η σύμβαση παραχώρησης λειτουργεί, με τη συναίνεση αμφοτέρων των συμβαλλομένων, ως σύμβαση κατά τρίτου, και στη θέση του τρίτου βρίσκονται οι πολίτες που χρησιμοποιούν το δρόμο που έχουν ήδη, από καιρό, αποπληρώσει.
Αντιμετωπίζοντας την κατάφωρη αυτή αδικία, οι εργαζόμενοι και κάτοικοι των περιοχών της Αθήνας, συγκροτήσαμε Επιτροπές Αγώνα και αποφασίσαμε να αγωνιστούμε για την αποκάλυψη της αλήθειας, την κατάργηση των διοδίων και την απόδοση της Αττικής οδού στο Δημόσιο. Ως μέσο πάλης και πίεσης αποφασίσαμε να μην πληρώνουμε διόδια κατά τις καθημερινές μας διελεύσεις από τους σταθμούς των διοδίων. Εκτιμούμε πως η από μέρους μας άσκηση του δικαιώματος στην ελεύθερη μετακίνηση, είναι ο θεμελιώδης, νόμιμος και δίκαιος τρόπος υπεράσπισής του. Ακόμη περισσότερο, που η κυβέρνηση, επιφορτισμένη από το Σύνταγμα με το καθήκον της προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών, στέκει ενάντια στο κοινό όφελος, προστατεύοντας, αντισυνταγματικά, άδικα και παράνομα, το κερδοσκοπικό συμφέρον της εταιρίας.
Στο πλαίσιο των συλλογικών κινητοποιήσεων και δράσεών μας, εκφράσαμε και εκφράζουμε την αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας, σε κάθε διωκόμενο και αδικούμενο από την εταιρία συμπολίτη μας.
Η κυβέρνηση, αντιμετωπίζοντας τους πολίτες ως «εχθρό λαό» θέσπισε την προαναφερθείσα διάταξη του Κ.Ο.Κ., σύμφωνα με την οποία, εφόσον Αστυνομικός της Τροχαίας διαπιστώσει ιδίοις όμασι την παράλειψη καταβολής του τέλους διοδίου, βεβαιώνει πρόστιμο 200 ευρώ. Αμέσως μετά, αποθρασυνόμενη η εταιρία από την ενέργεια της κυβέρνησης, άρχισε να προβαίνει σε εγκληματικές ενέργειες σε βάρος των «απείθαρχων» οδηγών, κατακρατώντας τους παράνομα πίσω από την μπάρα, εάν αρνούντο ή αν απλώς δεν είχαν χρήματα να πληρώσουν(!!!). Παράλληλα, κατήργησε στην πράξη, την προβλεπόμενη από το Νόμο και τη σύμβαση διάταξη, σύμφωνα με την οποία, εάν ο διερχόμενος οδηγός δηλώσει αδυναμία πληρωμής, η εταιρία υποχρεούται να εκδώσει τυποποιημένο πιστωτικό σημείωμα, με το οποίο ο οδηγός διέρχεται νόμιμα από το σταθμό και καταβάλει το αντίτιμο του διοδίου εντός δεκαημέρου. Εκατοντάδες οδηγοί έμειναν εγκλωβισμένοι επί ώρες πίσω από κατεβασμένες μπάρες, απαιτώντας το αυτονόητο. Αντίστοιχα, η εταίρα των συμβαλλομένων κυβέρνηση, έδωσε εντολή στα όργανα της τροχαίας, να καλούν τον οδηγό που δήλωνε αδυναμία πληρωμής, να σηκώσει ο ίδιος την μπάρα και να περάσει προκειμένου να ελευθερωθεί η δίοδος και αμέσως μετά, παράνομα και άδικα, να βεβαιώνουν πρόστιμο για διέλευση χωρίς καταβολή τέλους διοδίου.
Χιλιάδες συμπολίτες μας που βιώνουν καθημερινά τη φτώχεια και την απομείωση των εισοδημάτων τους, κλήθηκαν κατ’ αυτόν τον τρόπο να καταβάλουν πρόστιμα 200 € για παράβαση που ουδέποτε διέπραξαν, ενώ οι απαιτήσεις τους για σύλληψη των υπευθύνων για την παράνομη κατακράτηση καθώς και για κυρώσεις στην εταιρία που αρνείτο νόμιμη υποχρέωσή της, έπεσαν στο κενό…
--
ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ
"ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ"
www.denplirono.info
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου